Bruni

Vaknaði í morgun kl.6 við undarleg "skothljóð" að utan og hugsaði með mér að nágranninn hefði heldur betur boðið mörgum á veiðar í skóginum... þetta hljómaði eins og heill her. En svo vaknaði ég betur og Ole líka og hann rauk á fætur því hann var viss um að eitthvað væri að brenna!!  Við hlupum út en það var enginn eldur í okkar byggingum... við runnum á hlóðið og sáum okkur til hryllings að það var að brenna hjá nágrönnunum  hér fyrir vestan.  'Utihúsin stóðu í ljósum loga.  Við rukum til og Ole fór af stað á meðan´að ég hringdi í neyðarlínuna til öryggis. Svo dreif ég mig líka af stað með hnút í maganum... aldrei að vita hvernig aðkoman yrði.  En sem betur fer kom ekkert fyrir nágrannana eða skepnurnar.      Það var óhuggulegt að horfa upp á eldsvoðan og vita að maður gæti í raun ekkert gert... nema að verja íbúðarhúsið kannski og bjarga verðmætum   ´Það mátti litlu muna að eldurinn hefði borist í íbúðarhúsið sem er 300 ára gamalt hús með stráþaki.  Slökkviliðið sagði að ef þeir hefðu komið 15 mín seinna en þeir gerðu hefði húsið orðið eldinum að bráð.   'Ohuggulegt til þess að hugsa.....